Translate

martes, 19 de mayo de 2015

Fideuá de salmón e gambas.


O QUE PRECISO: (Chega para 4 persoas)
-2 pedazos de lomo de salmón.
-1 puñado de gambas peladas.
-1 tomate maduro.
-1/2 pemento vermello.
-Medio calabacín (pequeno).
-1 cebola pequena.
-2 dentes de allo.
-Caldo de peixe.
-Fideos (tipo fideuá).
-Viño branco.
-Aceite oliva.
-Sal.

COMO O FAGO:

-Poño un chorro de aceite de oliva en unha tarteira baixa (ou en unha paella).
-Refogo allo e cebola.

-Añado o pimento bermello troceado.
-Añado o tomate troceado.
-Añado o calabacín troceado.
-Añado un chorro de viño branco.
-Cando está todo un pouco feito, añado o peixe previamente troceado en tacos e deixo que sele.

-Añado as gambas.
-Añado os fideos e removo.

-Inmediatamente cubro con caldo de peixe.

Deixo facer os minutos que indique o fabricante dos fideos (unos 8 minutos).

Podemos acompañar con salsa ali-oli.


Imprimir artículo

jueves, 7 de mayo de 2015

Marmelada de laranxa (Receita sinxela).



Chámolle sinxela porque esta receita faise dunha tirada, e non como outras que requiren de horas de repouso.

Ó levar as cascas o resultado é semiamargo, pero moi saboroso.

O QUE PRECISO:
-1 Kg de laranxas
-1 Limón
-Azúcre
-Canela en rama (opcional).

COMO O FAGO:
-Lavar as laranxas, pelar e reservar a casca de 2 laranxas.
(Convén pelar con pelador para que a casca quede fina, sen moita parte branca).
-Pelamos a metade do limón.
-Cortar a pel en tiras finas.

-Nun cazo poñer a ferver auga, añadir as tiras de laranxe e limón e cocer a lume forte 6 minutos. Retirar e escurrir.
-Pesar as laranxas peladas, cortar en pedazos pequenos e retirar as pepitas.
-Poñer nunha cazola as laranxas co azucre, añadir as tiras de laranxa e limón. Eu polo unhos 750 grs de azucre para 1 kg de laranxas xa que metade e metade me parece que sae un resultado demasiado dulzón.

-Tamén se lle pode añadir unha rama de canela, pero esto xa é opcional.
-Cocer a lume lento unhos 45-50 minutos, removendo con frecuencia.
(Desespumar cando sexa necesario).

Xa se nota que está feita na consistencia da mezcla (semilíquida).
-Embotar en quente. Pechar o bote e deixar boca abaixo toda a noite para que faga vacío.
(Conservarase unhos 3 meses).


Se queremos que se conserve mais tempo teremos que facelos a baño maría 20 minutos.

Imprimir artículo

Marmelada de laranxa (Receita longa)


Esta marmelada é moi saborosa. Canta mais casca de laranxa e mais branco da laranxa se lle bote mais vai amargar. Esta ten un toque semiamargo, pero ó levar tanto azucre é unha combinación perfecta.

O QUE PRECISO:
-Laranxas.
(Hai laranxas amargas ou laranxas de Sevilla, indicadas expresamente para facer as marmeladas amargas pero utilicei laranxas normais de mesa).
-1 kg de azucre por kg de masa.
-1/2 limón.
-Auga.

COMO O FAGO:
-Lavar ben as laranxas e o limón.
(E importante que as laranxas sexan ecolóxicas xa que vamos utilizar as cascas, e nas laranxas normais tódolos productos nocivos utilizados vanse acumular ahí, e non queremos comer velenos).
-Pelar as laranxas (utilizando un pelador quedan perfectas, con nada de branco).

-Partir as cascas en tiras o mais finas posibles (con pouco branco). O branco da laranxa da mais amargor.

-Quitamoslle todo o branco posible ás laranxas xa peladas.
-Quitamos as pepitas e reservamos.
-Trocear a pulpa (se temos paciencia podemos ir quitando a pulpa das laranxas pra non botar pel, pero eu non o fago así). 
-Cortar medio limón en rodaxas.
-Xuntar as tiras e a pulpa.

-Pesar.
-Por cada kilo añadir 2 vasos de auga.

-Añadir 1 vaso de auga ás pepitas.
-Deixar hasta o día seguinte.
O día seguinte:
-Colar a auga das pepitas (estará xelatinosa) e añadir ás cascas e pulpa.
(Salteime este paso xa que as laranxas que comprei non traían pepitas).
-Poñer a ferver media hora (hasta que a casca esté tenra).
-Pesar.
-Por cada kilo añadir 1 kg de azucre.

-Remover e deixar unas horas (se fago esto pola mañá podo continuar pola tarde).
-Ferver a lume medio, removendo, durante 40 minutos aproximadamente (hasta que as cascas estén semitransparentes).
Desespumar se é necesario.

-En quente embotar para que se conserve.


NOTA: Hai que dicir que esta era a primeira vez q a facía e optei por esta receita. E ... saiume mal! Pero saiume mal pola miña culpa; tiña tanto líquido que pensei que quedaría mal e deixeina facéndose bastante mais tempo do que pon a receita e o resultado foi algo de consistencia bastante dura  parecido a membrillo, ainda que de sabor moi bo.

Xa se ve cando está feita pola textura, pero unha maneira de comprobalo tamén é poñendo unha cucharada nun pratiño, metelo no frigorífico un momento e xa se ve como vai quedando.


Imprimir artículo

Botes conserva. Preparación.


ESTERILIZAR OS BOTES:
Este é un paso previo ó embotado para conserva (para reducir ó máximo a posible presenza de microbios e bacterias).
-Primeiro elexir os botes adecuados (máis grandes, máis pequeños) según o que vaiamos  envasar.
-Lavar ben os botes e as tapas.
-Ferver botes e tapas nunha cazola, ben cubertos de auga, unhos 20 minutos.
(recomendase poner na base un paño doblado para que non choquen entre eles e rompan, ainda que eu non sempre o fago).
-Deixar enfriar boca abaixo sobre papel de cociña.

NOTA:
Hai outras formas de esterilizar: no microondas, ou simplemente lavando os botes no lavavaixelas, pero eu prefiero este método tradicional.

EMBOTAR A CONSERVA:
(A miña experiencia é con marmeladas).
-Encher os botes hasta arriba (previamente esterilizados).
-Poñer as tapas.
(Hai quen pon entre a conserva e a tapa un film transparente. Eu non o fago.)
-Ferver 20 minutos tapados e cubertos de auga (hai quen solo pon auga hasta a metade do bote, pero eu cubroos completamente de auga).
-Deixar enfriar dentro do mesmo recipiente con auga.

(NOTA: Hai quen non utiliza este proceso. No caso das mermeladas, únicamente pechan o tarro no momento de embotar coa marmelada quente, tapan, danlle a volta ó bote e deixan enfriar . Penso que así o periodo de conservación é menor. Coa esterilización ó baño maría as conservas poden gardarse un ou dous anos sen problema.)

-Etiquetar (eu poño o nome e a fecha ).

Imprimir artículo

martes, 5 de mayo de 2015

Beneficios de condimentar a comida.


Antes de nada quero decir que non sei moito do tema, pero chámame moito a atención o pouco que utilizamos as especias os españois en xeral. 
En Galicia se nos quitan de: loureiro, allo, perexil  e pimentón penso que xa non utilizamos moitos mais condimentos. Motivo tamén polo que nos costa probar cousas novas, etc.

Moitas veces pensamos que algo nos senta mal porque está demasiado condimentado, e a maioría das veces, salvo intolerancias concretas, é porque non desgrasamos ben as comidas ou motivos similares.

Outras veces no sitio de utilizar as especias naturais compramos preparados artificiais que non teñen nada que ver co producto que pretenden sustituir (por exemplo utilizamos colorante no sitio de azafrán, etc).
Tamén é importante a conservación, pero ese xa sería outro tema. (Gardar sempre en lugar fresco e seco).

As herbas aromáticas e especias non solo potencian, melloran e modifican o sabor das comidas, preservan moitos alimentos e axudan a cuidar a saude.
Non suman calorías, así que non temos que pensar que vamos gañar peso.
Algunhas herbas e especias, coma o azafrán, o curri, a pimenta, son bos para controlar o nivel de tensión arterial (e con isto estaremos disminuindo os riscos de padecer problemas cardiovasculares). Outras son dixestivas (tomillo, romero,…), limitan o crecemento de bacterias no organismo (allo, limón,…), reducen gases (loureiro, hinojo), e podemos cultivalas nós mesmos ou atopalas no mercado en calquera época.

Se añadimos herbas e especias ós nosos alimentos moitas veces evitaremos añadir sal, evitando  retencións de líquidos ou outros perxuicios.
En definitiva, son beneficiosas para a nosa saúde.

Algunhas herbas aromáticas e especias que eu non dubidaría en utilizar:

-ALBAHACA: En ensaladas, pastas, guisos, etc.
Boa para aliviar dores reumáticas, dixestiva, estimulante.
-ORÉGANO: En ensaladas, pastas, pizzas, salsas (combina ben co tomate), etc.
Bon expectorante.
-TOMILLO: En arroz, carnes, caza, pescados, etc.
Chámanlle o antibiótico dos pobres.
Bo expectorante e antiséptico.


-PIMENTÓN: Moi utilizado en Galicia para calquera preparación “a la gallega”, con patacas, pulpo, etc.
Axuda a reducir o colesterol, gracias á capsaicina, un antioxidante.
-COMINO: En pratos de carne, pescado, ensaladas, legumbres (callos)…
É dixestivo.
-AZAFRÁN: En arroz, pastas, guisos,…
Realza o sabor.
-ESTRAGÓN: Con polo, con ovos, en salsas, …
Evita a hinchazón e a acidez estomacal.
-LAUREL: Moi utilizado en calquera guiso.
Para previr problemas de gases e dixestións difíciles.
-GUINDILLA: Da un toque picante ós pratos, ainda que non se debe abusar ( e non se debe tomar se se teñen problemas tipo úlceras ou hemorroides).
Ten efecto termoxénico (en países cálidos favorece a sudoración e a evaporación do sudor fai qeu o corpo se refresque; en paises fríos proporciona calor interior).
-HINOJO: Con peixe.
Diurético, estimulante e dixestivo. Mui indicado contra os gases.
-MENTA: En ensaladas, postres, salsas…
Estimula a dixestión, axuda en disfuncións de fígado e vesícula.
-PEREXIL: Moi utilizado (salsas, guisos, etc)
Contén vitamina A, C, calcio e manganeso. É diurética e antipirética.
-ROMERO: Carnes asadas, cordeiro, caza, pescado, etc.
Preferible utilizar seco (fresco é algo amargo).
Indicado para afeccións hepáticas e dixestivas. Suprime alerxias e conxestións nasais.
-ALLO: Da moito sabor e o seu aroma é moi intenso.
Chamado a penicilina rusa, debido a que durante a segunda guerra mundial, debido a escasez de antibióticos o exército ruso utilizouno de forma masiva.
Bactericida e purificador dos intestinos e da sangue.
-CÚRCUMA: Pódese utilizar para sustituir ó azafrán. En salsas, guisos, etc.
Cor amarillo mostaza. É un dos ingredientes do curri en polvo.
A reina das especias; contén proteinas, fibra dietética, niacina, vitaminas C, E, K, sodio, potasio, calcio, cobre, ferro, magnesio e zinc.
Antiinflamatoria, antimicrobiana, antioxidante, cicatrizante, diurética, expectorante, axuda a desintoxicar o fígado, alivia dores de artritis, reduce o nivel de colesterol, fortalece o sistema inmunolóxico, etc.
-CANELA: Moi saborosa e aromática. Utilízase en postres, pratos orientáis, compotas, marmeladas, etc.
Fai descender o azucre en sangue e ten un gran efecto anti-diabetes.
Facilita a dixestión. Relaxa. Ten moitas vitaminas e minerais. É antiinflamatorio.
-NOZ MOSCADA: Increible aroma e sabor.
Favorable para a circulación e problemas menstruales. Para regular a dixestión; para problemas estomacales (vómito, diarrea, acidez, flatulencia). Propiedades antibacterianas (para eliminar distintos tipos de xermes, especialmente na boca). Beneficioso en casos de depresión e ansiedade. E afrodisíaco!! 
(Debe ser tomada sin excesos xa que en ese caso sería perxudicial).
-XENXIBRE: Multitude de usos en cociña (guisos, repostería, etc).
Propiedades antiinflamatorias e analxésicas (Pode axudar a aliviar algunhas dores); pode usarse para tratar náuseas.
-ANÍS (semilla): Repostería, infusións, etc.
Axuda a disminuir os gases e facilita a súa expulsión.
-CEBOLIÑO: Suave sabor a cebola. Utilízase en ensaladas, sopas, canapés, cremas, salsas, tortillas, ...
Cómense tanto as follas como as frores.
Dixestivo e antiséptico. Reductor do colesterol. 
-CILANTRO: A veces confúndese co perexil, pero son dúas prantas distintas.
É un dos compoñentes do curri.
Para dixestións dolorosas, estreñimento, e trastornos dixestivos en xeral.
Remedio natural para insomnio e ansiedade. Expectorante. 
-PIMENTA: Empregase como especia picante.
Hai varios tipos: negra, branca, bermella, verde, ...
Facilita a dixestión, axuda cos problemas de hemorroides, antibacterial, desconxestionante natural, etc.
Non é recomendable en persoas con enfermidades intestinales ou gastritis).


(Desculpade se algunhos nomes non están en galego).



Imprimir artículo