Marmelada de laranxa (Receita longa)

Esta marmelada é moi saborosa. Canta mais casca de laranxa e mais branco da laranxa se lle bote mais vai amargar. Esta ten un toque semiamargo, pero ó levar tanto azucre é unha combinación perfecta.

O QUE PRECISO:

-Laranxas.
(Hai laranxas amargas ou laranxas de Sevilla, indicadas expresamente para facer as marmeladas amargas pero utilicei laranxas normais de mesa).

-1 kg de azucre por kg de masa.

-1/2 limón.

-Auga.

COMO O FAGO:

-Lavar ben as laranxas e o limón.

(E importante que as laranxas sexan ecolóxicas xa que vamos utilizar as cascas, e nas laranxas normais tódolos productos nocivos utilizados vanse acumular ahí, e non queremos comer velenos).

-Pelar as laranxas (utilizando un pelador quedan perfectas, con nada de branco).

-Partir as cascas en tiras o mais finas posibles (con pouco branco). O branco da laranxa da mais amargor.

-Quitamoslle todo o branco posible ás laranxas xa peladas.
-Quitamos as pepitas e reservamos.

-Trocear a pulpa (se temos paciencia podemos ir quitando a pulpa das laranxas pra non botar pel, pero eu non o fago así). 

-Cortar medio limón en rodaxas.

-Xuntar as tiras e a pulpa.

-Pesar.

-Por cada kilo añadir 2 vasos de auga.

-Añadir 1 vaso de auga ás pepitas.

-Deixar hasta o día seguinte.

O día seguinte:

-Colar a auga das pepitas (estará xelatinosa) e añadir ás cascas e pulpa.
(Salteime este paso xa que as laranxas que comprei non traían pepitas).

-Poñer a ferver media hora (hasta que a casca esté tenra).

-Pesar.

-Por cada kilo añadir 1 kg de azucre.

-Remover e deixar unas horas (se fago esto pola mañá podo continuar pola tarde).

-Ferver a lume medio, removendo, durante 40 minutos aproximadamente (hasta que as cascas estén semitransparentes).
Desespumar se é necesario.

-En quente embotar para que se conserve.

NOTA: Hai que dicir que esta era a primeira vez q a facía e optei por esta receita. E ... saiume mal! Pero saiume mal pola miña culpa; tiña tanto líquido que pensei que quedaría mal e deixeina facéndose bastante mais tempo do que pon a receita e o resultado foi algo de consistencia bastante dura  parecido a membrillo, ainda que de sabor moi bo.

Xa se ve cando está feita pola textura, pero unha maneira de comprobalo tamén é poñendo unha cucharada nun pratiño, metelo no frigorífico un momento e xa se ve como vai quedando.

Imprimir artículo